Ομιλία του Δρ Ελευθέριου Αντωνίου «Το κόστος της μη λύσης του Κυπριακού Προβλήματος»

Με αφορμή το πολύ ενδιαφέρον άρθρο του έγκριτου δημοσιογράφου Διονύση Διονυσίου στον κυριακάτικο ‘ΠΟΛΙΤΗ’ στις 26 Νοεμβρίου 2017, θα ήθελα ως Προεδρεύων της Επιτροπής Κατεχομένων Κοινοτήτων να σημειώσω αλλά παράλληλα νοιώθω την ανάγκη να απαντήσω σε κάποιες από τις σωστές επισημάνσεις και παρατηρήσεις του.

Βρισκόμαστε για άλλη μια χρονιά μακριά από τα αγαπημένα χωριά και τις πόλεις μας μετρώντας αντοχές και δυνάμεις, σφίγγοντας αξιοπρεπώς τον πόνο  της καρδιάς και της ψυχής μας. Ενώνουμε δυνάμεις, κάνουμε την αυτοκριτική μας και αναλαμβάνουμε την ευθύνη που μας αναλογεί. Καταθέτουμε τις δικές μας θέσεις και προτάσεις ως εκτοπισμένοι-πρόσφυγες, ως ένα σώμα επιτέλους, διαμορφώνοντας έτσι τη τύχη αλλά και τις αποφάσεις που ίδια η μοίρα μας ορίζει..

Θα ήθελα επίσης να κάνω γνωστό σε όλη την κυπριακή κοινωνία ότι οι κατεχόμενες κοινότητες βρίσκονται όλες πλέον μαζί, ύστερα από τόσα χρόνια, στο ίδιο χαράκωμα αντιμετωπίζοντας από κοινού τα ίδια προβλήματα και ανησυχίες.

Περήφανα και αγόγγυστα περιμένουμε για 43 ολόκληρα χρόνια την άγια εκείνη ημέρα της ελεύθερης επιστροφής στα αγαπημένα μας χωριά και τις πόλεις μας. Περιμένουμε με υπομονή την άγια εκείνη ημέρα όπου η Πατρίδα μας και όλος ο κόσμος επιτέλους θα ανασάνει αέρα ελευθερίας και επανένωσης.

• θέλουμε να καταδικάσουμε με όλη τη δύναμη της φωνής μας, την τουρκική εισβολή του 1974
• καταγγέλλουμε την τουρκική πλευρά για τη μη επαρκή ενημέρωσή της και τη μη συνεργασία της αναφορικά με τη διακρίβωση της τύχης όλων των αγνοουμένων αδελφών μας
• καταγγέλλουμε την Τουρκία και το κατοχικό καθεστώς αναφορικά με τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης των εγκλωβισμένων μας
• καταδικάζουμε τη συνεχή καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς
• καταγγέλλουμε την αλλαγή των ελληνικών τοπωνυμίων μας
• Καταδικάζουμε τέλος, με όλη τη δύναμη της ψυχής μας, την παράνομη αποσχιστική ενέργεια της Τουρκίας και της τ/κ πλευράς, για ανακήρυξη του ψευδοκράτους στις 15 Νοεμβρίου του 1983. Ένα μόρφωμα το οποίο σε καμιά περίπτωση δεν υφίσταται και δεν νομιμοποιείται.

Ο χρόνος δεν μπορεί να παγιώσει σε καμιά περίπτωση την παρανομία και το βίαια επιβαλλόμενο καθεστώς. Ο ατέρμονος και αδυσώπητος χρόνος όμως ελλοχεύει κινδύνους που μπορεί να επιφέρουν τη λήθη, τη συνήθεια, το βόλεμα και τις μειωμένες αντιστάσεις…με όλα τα αρνητικά συνεπακόλουθά τους. Γι’ αυτό πιστεύουμε ότι επιβάλλεται άμεσα η επανέναρξη των συνομιλιών, επιβάλλεται να υπερβούμε των όποιων δυσκολιών αλλά και των ιδίων των εαυτών μας για την εξεύρεση μιας δίκαιης, βιώσιμης και λειτουργικής λύσης του Κυπριακού μας Προβλήματος. Γιατί η μη λύση για μας, δεν είναι η λύση. Όπως αναφέρει ο κ. Διονυσίου όπου μας βρίσκει και απολύτως σύμφωνους, κανείς άλλος δε βίωσε περισσότερο τη βάρβαρη τούρκικη εισβολή στο πετσί του όσο τα πραγματικά θύματα, που δεν ήταν άλλα από τους πρόσφυγες…είναι για αυτό άλλωστε που η φωνή τους δεν μπορεί να σιγήσει ούτε και να αφομοιωθεί μέσα στη δίνη της καθημερινότητας…

Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε ως εκτοπισμένοι, πρόσφυγες στην ίδια την Πατρίδα μας είναι αρκετές και ανυπέρβλητες… η Επιτροπή Κατεχομένων Κοινοτήτων ζητά διαχρονικά και επιτακτικά από την όποια Πολιτεία

• αλλαγή και αναδιάρθρωση της προσφυγικής πολιτικής, επιζητούμε μια νέα πολιτική που να αποσκοπεί στην όσο το δυνατόν καλύτερη, δίκαιη αξιοπρεπή και ομαλότερη διαβίωση των εκτοπισμένων μέσα σε ένα πλαίσιο διατήρησης της κοινωνικής συνοχής και του κοινωνικού ιστού μεταξύ των ομοχώριων
• ζητάμε αύξηση της φερεγγυότητας και της αξιοπιστίας του πρόσφυγα, τήρηση αρχείου κατεχόμενων περιουσιών και κρατικής βοήθειας για τον κάθε πρόσφυγα
• απαιτούμε πραγματική ίση κατανομή βαρών μεταξύ όλων των συμπατριωτών μας, συνεπεία της τουρκικής εισβολής και κατοχής του 37% της Πατρίδας μας-του κατεχόμενου βορρά μας. Οι αριθμοί που παρατίθενται από την αναθεωρημένη έρευνα της μονάδας οικονομικών ερευνών του Πανεπιστημίου Κύπρου, η οποία και ετοιμάστηκε για τον Κεντρικό Φορέα ίσης κατανομής βαρών είναι πραγματικά αξιοσημείωτοι αφού, με βάση τις τιμές του 2009 η απώλεια χρήσης των περιουσιών των προσφύγων ανέρχεται στα 27 δισεκατομμύρια ευρώ. Η αξία, επίσης, των ιδιωτικών περιουσιών στον κατεχόμενο βορρά, με βάση πάντα τιμές του 2009, υπολογίζεται στα 111 δισ. ευρώ. Μέχρι το 2000, οι πρόσφυγες παρότι έχασαν συνολικά πέριξ των 140 δισ. ευρώ, πήραν υπό μορφή βοήθειας από το κράτος μόνο γύρω στα 6 δισ. ευρώ. Την ίδια στιγμή, η αξία της γης στις ελεύθερες περιοχές απέκτησε τεράστια υπεραξία λόγω του γεγονότος αυτού, αφού αυξήθηκε πάνω από 40 φορές με βάση τις τιμές του 1974, λόγω της ανάπτυξης, αλλά κυρίως λόγω της μεγάλης ζήτησης γης από τους ίδιους τους πρόσφυγες. Το ερώτημα του τίθεται από τον αρθρογράφο πολύ σωστό. ‘Ποιος επωφελήθηκε από αυτή την τρομακτική αύξηση των τιμών?’ Σίγουρα όχι οι πρόσφυγες…  Ας μην αγχωνόμαστε λοιπόν ποιο θα είναι το οικονομικό κόστος της λύσης και να κωλυσιεργούμε, αλλά ας επικεντρωθούμε και να αναλογιστούμε ποιο θα είναι το συνολικό κόστος ( κι όχι μόνο το οικονομικό) της μη λύσης! Γι’αυτό κι εμείς
• απαιτούμε άμεσα τη σύνδεση του εκτοπισμένου-πρόσφυγα με την περιουσία του και την απώλεια εισοδήματος του. Συμφωνούμε με την εισήγηση του Κεντρικού Φορέα να δοθεί στους ιδιοκτήτες κατεχόμενων περιουσιών εισόδημα αντίστοιχο με το κέρδος που εξασφαλίζεται από τα ακίνητα στις ελεύθερες περιοχές
• απαιτούμε όπως, επιτέλους οι μόνοι δικαιούχοι των τ/κ περιουσιών μέχρι τη λύση να είναι οι εκτοπισμένοι
• ζητάμε τέλος από την Πολιτεία μέχρι τη λύση του Κυπριακού, να κοιτάξει πλέον κατάματα τις Κοινοτικές Αρχές των κατεχομένων Κοινοτήτων και να προβεί άμεσα σε αύξηση της κρατικής οικονομικής βοήθειας
• Ζητάμε τέλος το προφανές…τη λύση του Κυπριακού Προβλήματος με το σωστό περιεχόμενο κι όχι σίγουρα την όποια λύση!

Λυπάμαι επίσης να παρατηρήσω ότι τυχόν σκέψεις που δημιουργούνται από μεμονωμένη μερίδα της ε/κ πλευράς για αποδοχή ουσιαστικά της σημερινής κατάστασης και νομιμοποίηση της διχοτόμησης, ισοδυναμούν με δικαίωση του εγκλήματος και οριστικό ξεπούλημα της μισής Κύπρου. Εμείς οι εκτοπισμένοι δεν ξεπουλούμε, δεν ξεγράφουμε και δεν χαρίζουμε τη γη μας σε κανένα…Η κατεχόμενη ε/κ γη καλύπτει έκταση 2.021.000 σκάλες. Το σύνολο της κατεχόμενης γης, χωρίς τη νεκρή ζώνη, είναι 2.415.000 σκάλες, δηλαδή 394.000 σκάλες είναι τ/κ ιδιοκτησίας. Σύμφωνα με στοιχεία του Κεντρικού Φορέα, αν οι Τ/Κ κατορθώσουν να αποκτήσουν πάνω από το 50% της κατεχόμενης γης, θα νομιμοποιούνται να ζητήσουν διεθνή αναγνώριση, έχοντας εξασφαλίσει εδαφική και πληθυσμιακή πλειοψηφία. Προφανώς, η εκπλήρωση ενός τέτοιου στόχου δεν μπορεί να είναι ανέφικτη ενόσω το status quo διατηρείται, αφού, σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΚΦ δρα Άκη Πούρο, η απραξία του κράτους να αποκαταστήσει τη φερεγγυότητα των προσφύγων τους οδηγεί στην Επιτροπή Ακίνητης Ιδιοκτησίας που λειτουργεί η Τουρκία υπό την εποπτεία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ)

Θέλουμε να διαβεβαιώσουμε όλους για άλλη μία φορά για την ολόθερμη, συνεχή και αταλάντευτη θέλησή μας για μια δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική  λύση, η οποία να επανενώσει τη χώρα μας και να μας απαλλάξει οριστικά από τα σημερινά αδιέξοδα κι απέλπιδες προσπάθειες…αποφεύγοντας έτσι το μεγάλο και πραγματικό κόστος της μη σωστής λύσης!!!

 

Δρ Ελευθέριος Αντωνίου
Προεδρεύων Επιτροπής Κατεχομένων Κοινοτήτων
Πρόεδρος ΔΣ Ένωσης Κατεχομένων Κοινοτήτων Επαρχίας Λευκωσίας
Πρόεδρος Κοινοτικού Συμβουλίου Μάσαρη